bir kurşun dolaşıyor içimde
kalbimi arayarak
oysa ben kaybettim gözlerimi de
limandan birer birer ayrılan
gemilere bakarak

çenemi çoktan bağlamıştı bir meczup
cesedim kalbinde çürürken
bir haziran gecesi
sabahı kucaklarken
yitmiş ruhumu arıyordu melekler
kabirlere indirilirken
kefensiz bedenler

artık kapıları açamam
-kilitleri olmadığından değil-
istasyonlara gidemem
-ayaklarım bağlı olduğundan değil-
oysa güvercinleri besler hâlâ birileri
ve eritir çatıların karlarını güneş
kaldırımları ıslatır yağmur
yaprakları çürütür toprak

yine su bulunur
su çıkmaz denilen kuyularda
gün olur
kavuşmaz denilenler de kavuşur
hatta bir zelzele olur
kuzey kutup dairesinde
kim bilir........

© İnsaniyet