Bunca aşk kitaplarından sonra kendi hikâyemi de yazmaya devam ediyorum.

İnsanın kendi aşk hikâyesini nasıl yazabilir?

Bir hikâye gibi başkasına nasıl anlatabilir?

Bunu başardım!

Her zaman her yaşta ve öğrencilik yıllarımda daha yoğun olmak üzere samimi dostlarımın aşk mektuplarını ben yazardım. Çok sipariş mektubu yazmıştım. Şimdi ne zaman bir aşk mektubu okusam kendi öykümü anımsarım ve üzülürüm.

O günlerde çok sevdiğim bir arkadaştan bir aşk mektubu siparişi almıştım. Okulda genelde herkesi tanırdım ama mektup yazdığım kızın adını ilk defa duyuyordum. Hatta bu mektup işi o kadar gündeme gelmişti ki ben kendi sevgilime zaman ayırıp yazamaz olmuştum çünkü arkadaşım her akşam benden yeni mektup yazmamı istiyordu. Bir kaç defa bu kızın nerede yaşadığını sormuş ama yanıt alamamış, uzaklarda oturduğunu düşünmüştüm. Üç ay boyunca her gece arkadaşım bana gelir, mektubunu yazdırmadan gitmezdi.

Yine bir gece ısmarlama mektup yazarken sevdiğim kız aramış ve mutlaka konuşmamız gerektiğini söylemişti. Bütün ısrarlarıma rağmen evime gelmeyip parkta buluşmak istemişti. Zaman kaybetmeksizin yazdığım mektubu da yanıma alarak buluşma yerine gitmiştim.

Geldiğinde yüzüme bakmıyor, utanır gibi bir hali vardı.

Bir sıkıntısı olduğunu anlamıştım.

Çantasını masanın üstüne koyup içinden bir tomar mektup çıkarıp önüme koymuştu. “Bunlara bak” demişti. “Bunları oku da gerçek sevgiyi gör.”

Ne demek istediğini anlayamamıştım.

Mektuplara elimi sürmeden onu dinlemeye başlamıştım.

Ağır ağır konuşmaya başlamıştı. “Kendime kızıyorum” dedi. “Aslında ben seni seviyorum ama uzun zamandır senin de tanıdığın Yusuf bana her gün mektup yazıyor. Ve ben, bunları okurken bir insanın nasıl oluyor da beni bu kadar derinden sevdiğine şaşıyor ve bu sevgiye karşılık vermezsem hayatımda ilk defa bulduğum ve bir daha asla bulamayacağım aşkı kaybedeceğimi biliyorum. Bu yüzden seninle konuşup yaşadığımız bu ilişkiyi bitirmeye karar verdim. Artık onunla çıkacağım.”

İlk önce şaka yaptığını sandım.

“Hayır”, dedim. “Yusuf olamaz, çünkü onun bir sevdiği var, ama uzaklarda.”

“Hayır, olamaz”, dedi. “Nasıl olur? Baksana şunlara, bunlar sahte sevdayla yazılamaz, yanılıyorsun.”

İçlerinden rast gele bir tanesini açıp benim önüme koydu.

O an beynimden vurulmuşa döndüm.

“Haklısın”, dedim. “Hatta öyle çok yanılıyorum ki, bunu sana asla anlatamam.” Çünkü mektuptaki isim, benim her gece mektup yazdığım........

© Hürses