Bu yazıda özellikle vurgulamak istiyorum: Fatih Altaylı’ya verilen cezaya üzülmedim. Ortalığı velveleye verecek bir ceza da almadı zaten. Geçmişteki örgütlü ve bilinçli kötülüğün cezasızlığına saysın.

Onun için bir hak arayışı kaleme almaya niyetim yok. İçimden de gelmiyor zaten. Yazsam yalan olur yani. Bunun sebebi, hukuk devletinin üstünlüğüne ve ifade özgürlüğünün hepimiz için vazgeçilmez olduğuna inanmamam değil; sadece bu inancımı Altaylı için kullanmak istemiyorum. Kaldı ki kendi yazıları ve tutumu ülkede hakkını arayan insanlara, özgürlük ve çoğulculuğa saygı duyan bir temelde değil.

İlginçtir ki, bu durum, yani mağduriyeti bile bile bunu yazmak beni rahatsız da etmedi. Duygusuz muyum? Aslında hayır; bunun sebebi hafızam hâlâ çok iyi çalışıyor olması. Ve Altaylı’nın kendisine yüklediği örgütlük kötülük misyonundan dolayı özür dilememesi olsa gerek.

Evet, bazıları bu yazıyı “illiberal” bulabilir, “Nasıl olur da bir liberal böyle yazabilir?” diye düşünebilir. Buna benzer şeyler sosyal medyada yazdığımda eleştirenler de oldu. Ama kimse kusura bakmasın, insan haklarına saygı duymayan yazılarını hatırladığım Altaylı için kullanabileceğim kredim yok.

Türkiye’nin yakın dönemini bilenler için Altaylı yalnızca bir........

© Hür Fikirler