Türkiye’de her toplu sözleşme döneminde aynı sahne yaşanıyor: Memur sendikaları yüksek zam talep ediyor, hükümet bütçe imkânlarını öne sürerek sınırlı bir teklif getiriyor ve masada gerginlik artıyor. Enflasyonun hızla arttığı, alım gücünün düştüğü bir dönemde memurların bu taleplerini haksız görmek mümkün değil. Ancak kamu bütçesinin kısıtları ve ekonomideki daralma, iktidarı çoğu zaman “zam yapamama” gerçeğiyle karşı karşıya bırakıyor. Peki, liberal bir bakış açısıyla başka bir çözüm mümkün değil mi? Devletin maliyet yükünü artırmadan, memurun refahını yükseltecek bir yol bulunamaz mı? İşte bu noktada “ikinci iş hakkı” tartışması, bugünün Türkiye’sinde bence ciddi bir alternatif olarak karşımıza çıkıyor.

Türkiye’de kamu görevlilerinin büyük bölümü, kanunlar gereği ikinci bir işte çalışamıyor. Bu yasak, bürokratik düzenin “memurun sadakati” gerekçesiyle savunuluyor. Ancak aynı zamanda bu yasak, devletin bireyin emeği üzerinde katı bir tasarruf hakkı kullanması anlamına geliyor. Bence doğru bakış açısı bireyin emeği, kendi........

© Hür Fikirler