Benim öyle çok sık kafelere gitme gibi bir alışkanlığım yoktur; ama gidersem de evde her zaman içebildiğim içeceklerden değil, daha önce hiç içmediğim türleri denemeyi severim. Geçtiğimiz aylarda yine böyle oldu.

İçeceğin içeriğindeki isimlere kısmen aşina, ama tadına oldukça Fransız olduğum bir içecek sipariş ettim.

Şans benimleymiş ki, tadı öyle berbat değildi; aksine, bayıldım.

Ücret olarak da koskoca Türkiye Cumhuriyeti’nin en yüksek para birimi olan 200 TL ödedim. (Bu duruma da bir el atılsa artık, tuhaf oluyor böyle de.)

Aradan biraz zaman geçtikten sonra, başka bir gün yine o içecekten sipariş ettim.

Her şey iyi, güzel de; içecek kabını buzla doldurdukları için, o tadına bayıldığım karışım hemen bitiyor ve biz buzla baş başa kalıyorduk.

Bu durum biraz canımı sıkıp beni sorgulamaya ittiği için, sevsem de biraz geri durmayı tercih ettim.

“Allah yüzüme güldü” mü, yoksa “Allah bana hakikati gösterdi” mi denir bilemiyorum; ama hepimizin gittiği o orta seviye, üç harfli marketlerin birinde o içeceğin benzerinden gördüm.

Tadını merak edip satın aldım ve sonuç inanılmaz!

İçecekteki o sevdiğim her şey, tadı vb. birebir aynı;........

© Hedef Halk