Papara, Payfix, Can Holding, İstanbul Altın Rafinerisi vs. derken bir operasyon da Paramount Otel davasından geldi. ABD’den getirdiği kara parayı Türkiye’de akladığı için yargılanan Sezgin Baran Korkmaz’ın ‘çöktüğü’ belirtilen bu otel ve etrafına kurulu ilişkiler ağı, birkaç yıl önce ülkenin baş gündemiydi. Ama o dönem kimseye dokunulmamıştı.

Peki, ne oldu da aniden ‘operasyonlar çağı’ açıldı? Kara para, çete vs. haberleri üst üste yağarken, bunun politik bir anlamı da var mı?

‘Salto mortale’, Latince bir söz. ‘Ölüm parendesi’ demek. Yapan için de riskler taşıyan ama keskin sonuçlar doğuracak cüretkar davranışları anlatmak için kullanılan bir metafor.

İşte Recep Tayyip Erdoğan da yeni bir ‘ölüm parendesi’ deniyor.

İlki; 15 Temmuz 2016 darbe kalkışmasının yarattığı olanaklar üzerinden atılmıştı. Olağanüstü bir rejim çıktı. Tepede AKP-MHP ortaklığında temsilini bulan, aşağı doğru farklı aktörleri, çıkar ağlarını, partnerleri kapsayarak yayılan bir ‘çeşitlilik’ arzediyordu yeni güç matrisi. Karakteristik özelliği, süreklileşmiş kriz halini yönetebilme kapasitesiydi. Bu kapasite hıza, ani şoklara, devamlı yeni hedef tayin etmeye ve düşmanlaştırmaya dayanıyordu.

İktidarın güç matrisindeki çelişkiler, uyumsuzluklar, klikler arası sürtüşmeler prensibi bozmuyordu. Aksine, sürekli kriz halini yönetebilmeyi kolaylaştırıyordu. Çoğu zaman işleyiş ‘keyfi’ gibi görünse de aslında hepsini birbirine bağlayan güçlü bir tutkal söz konusuydu: Ne olursa olsun rejimin devamlılığı...

Lakin soru şu: Sürekli kriz halini yönetebilme kapasitesi aksarsa ne olur? Devamlılık nasıl, kimlerle, hangi yöntemlerle sağlanır?

Bugün Saray’ın masasındaki........

© HalkTV