Millî Savunma Bakanlığı, Suriyeli 49 askerî öğrencinin Milli Savunma Üniversitesi bünyesindeki Harp Okulları’nda eğitim göreceklerini açıklayınca sosyal medyada kıyamet koptu. TSK’da Suriyeli subayların görev alacağından bir Suriyeli’nin ileride Genelkurmay Başkanı olacağına, Türk askerinin silâhlı kuvvetlerdeki etkinliğinin gittikçe azalacağından nüfusumuzun ekseriyetini yakında Suriyeliler’in teşkil edeceğine varıncaya kadar bir alay boş kehanet...

“Suriyeli öğrencileri Harp Okulları’na almayalım” demek ile “Sınır komşumuz Suriye’nin subay adaylarını başka ülkeler, meselâ İsrail veya Yunanistan yetiştirsin, onların harp okullarından o memleketlerin siyasi görüşleri doğrultusunda, yani Türkiye’ye düşman olarak çıksınlar, biz ise böyle bir ihtimale karşı duyarsız kalıp görmezden gelelim” diye düşünmek arasında hiç fark yoktur!

Suriyeli öğrenciler hakkında yaygara kopartanlar aslında farketmekte hayli geç kaldılar: Türkiye 90 seneden buyana Harp Okulları’na yabancı memleketlerden askeri öğrenci kabul ediyor. Uygulama 1935’te, yani Atatürk döneminde Afganistan’dan bir grup öğrencinin gelmesi ile başlamıştı ve öğrenci gönderen ülkelerin sayısı seneler geçtikçe fazlalaştı. Harp okullarındaki “misafir askerî personel” denen yabancı öğrenci oranı Türkiye’nin dünyadaki etkisinin artması ve Millî Savunma Üniversitesi’nin bu yoldaki faaliyetlerinin neticesinde şu anda Türk öğrenci sayısının yüzde onunu teşkil ediyor, 18 bin civarındaki Türk öğrenciye mukabil 1800 kadar yabancı öğrenci var. Öğrencileri kabul edilen yabancı ülke sayısı 15 Temmuz öncesinde 23 iken şu anda 45 ve bu ülkeler arasında Azerbaycan, Kazakistan, Kırgızistan, Özbekistan, Türkmenistan, KKTC, Pakistan, Bosna-Hersek, Kosova, Libya, Güney Kore, Makedonya, Gürcistan, Ürdün, Burkina Fasso, Mali, Senegal, Somali, Moğolistan ve Suudi Arabistan bulunuyor. Bir zamanlar Fransız sömürgesi olan ama bugün Fransa ile problem yaşayan Afrika ülkeleri de artık bizi tercih ediyorlar.

Harp okullarımızda yabancı memleketlerden gelen öğrencilere eğitim verilmesi........

© Habertürk