Fakat hayat bize tekrar tekrar gösterir ki dışarıdan gelen tüm destekler sınırlı ve geçicidir. Oysa insanın en güvenilir dayanağı, en sağlam desteği yine kendisidir.

Kendine yaslanmak, kendi varlığını kabul etmektir. Hatalarını inkâr etmeden sahiplenmek, başarısızlıkların karşısında “denemeye değerdi” diyebilmek, yaralarınla barışıp onları gelişimin bir parçası olarak görebilmektir. Bu duruş, bireyin öz-değerini dışarıdan gelecek onaylara bağlı olmaktan kurtarır. Başkalarının alkışına ihtiyaç duymadan da başını dik tutmayı öğretir.

Psikolojik açıdan bakıldığında; kendine yaslanabilen kişi daha yüksek öz yeterlilik duygusuna sahiptir. Yani........

© Haberton