Unutulan Yıllar, Unutturulan Kahraman Deli Halid Paşa kitabının yazarı “İbrahim Özkan” kitabın bir bölümünde bir hatırasına yer veriyor. Kitaptan aynen aktarmak istiyorum:

“Kato Dağı’nda bir görevdeydim, bu sefer Beytüşşebap’ta, 1993 yılında,

Sigara tutmuştum, bir mola esnasında bize mihmandarlık eden 60’dan daha fazla yaşıyla yiğit Jirki Aşireti’nden korucu amcaya. Yabancı markaydı içtiğim ve tuttuğum sigara. Yüzüme bakmış ve “bu çileleri niye çekiyorsunuz” demişti, kolum halen ona doğru havada dururken.

“Oğlum” dedi, sevecen bir ses tonuyla. Her daim set ve haşin görünen yüz hatları ve baktığında insanı delecek gibi bakan çukur gözlerine inat: “Kusura galma, oğlum diyorum, iki şey diyeceğim.”

“Estağfurullah Beybaba, buyur, babam yaşında adamsın, oğlum desen ne olur, komutan desen ne olur. Hem, oğlum demen daha çok hoşuma gider” diye cevaplamıştım.

“Oğlum” dedi, “bir, Halid Bey gibi hep önden gidiyorsun, bu benim vazifem. İkincisi de, bak sen okumuşsun komutan olmuş adamsın, bilmez misin ki, ha buna verdiğin para gavura gidiyor. Onlar da bu parayla bizim gavurlara silah veriyor seni buraya dikiyor!”

Havada elim titrerken, hüngür hüngür ağlamaya başlamıştım…

“Beybaba, Halid bey kim, bilmiyorum, ama söz bir daha yabancı sigara içmeyeceğim”(*)

Kitabı okurken karşıma çıkan bu anekdot doğrusu beni hüzünlendirdi.

Geçen yıl Ankara’da bir AVM’de annesiyle birlikte alışveriş yapan bir genç kızımın dikkatini çeker. Annenin elinde İsrail ve destekçisi firmalara boykotun çok fazla gündemde olduğu bir ortamda bir boykot ürünü vardır. Kızım kadına “Keşke bu boykot ürünlerini almasanız” diye bir temenni ifade ediyor. Kadında........

© Habername