Politika dünyasını takip etmenin hiçbir heyecanı kalmadı benim için.

Epeyce bir süredir bütün politikacıların ciğerlerini biliyorum neredeyse.

Bakışlarından, konuşmalarının satır aralarından, yaptıklarından yapmadıklarından “nerelere oynadıklarını”, “hangi hayallere sürüklendiklerini” yüzde yüz isabetle çıkartabiliyorum.

O kadar heyecansız bir alan ki bu…

Mesela, Kemal Kılıçdaroğlu “Baykal kaseti” sayesinde CHP Genel Başkanlığı koltuğuna oturduğunda, gelecekte neler yapacağını, demokrasi oyununda nasıl bir rol oynayacağını şıp diye kestirivermiştim.

Hatta daha öncesinde, Ak Parti Camiası’nın en yaman tartışmacısı Melih Gökçek’le canlı yayın karşılaşmasını “Moderatör” desteğiyle “kazandığında”, ““Yeni CHP’nin hep kaybedecek ve politika hayatının finalini de kaybetmiş Cumhurbaşkanı adayı olarak yapacak Genel Başkanı” demiştim kendileri için…

Kemal Kılıçdaroğlu’nun iyice şişirildiği, AK Parti’nin açık ara kaybedeceğinin yaygın bir şekilde öne sürüldüğü dönemlerde, ben hep “Merak etmeyin öyle bir şey olmaz.” demiştim.

Şöyle bir geriye dönüp bakın…

Kemal Kılıçdaroğlu’nun o tuhaf “Adalet Yürüyüşü” görüntülerini, karavan içindeki “çıplak ayaklı aygın baygın” pozlarını…

Bir gün Milli Eğitim’e, bir başka gün TÜİK’e “baskın” yapma havalarını..

Kapalı kapılar ardındaki, “Koca Muhalefet Lideri’ni içeri almıyorlar, buralara kilit asıyorlar!” şovlarını...

Altılı masanın, en fanatik CHP yandaşlarını bile çileden çıkartan “altın günü” kıvamlı saçma sapan toplantılarını…

Kemal Kılıçdaroğlu’nun Cumhurbaşkanı Adayı olma ısrarını…

Hepsini hatırlayın…

Birilerinin “Kemal Kılıçdaroğlu rüzgârı arkasına aldı,........

© Haber7