Şu anda yaşları 60 üstü olan annelerimizin döneminde evlenme yaşları 15 civarı idi, babalarımız için de ortalama 20 dolayları. O dönemin köy hayatı, geniş aile yapısı ve örfü (toplumsal zemini) buna müsaitti. Ayrıca dönemin resmi nüfus politikaları bu duruma uygundu; zira 1965’e kadar Medeni Kanunu’nda evlenme yaşında alt sınır erkeklerde 17, kadınlarda ise 15’ti.

Toplumsal Değişimle Birlikte İlk Evlilik Yaşı Arttı.

Gel zaman git zaman derken “ilk evlilik yaşı” artmaya başladı. Bu durum 2000’lerle birlikte de böyle devam etti.

2001-2024 yılları arasını kapsayan verilere göre, Türkiye’de hem erkekler hem de kadınlar için ortalama ilk evlilik yaşı düzenli olarak artış halinde. Erkeklerde bu yaş 2001’de 26 iken 2024’te 28,3’e; kadınlarda ise 22,7’den 25,8’e yükselmiş durumda. Kadınlardaki artış erkeklere kıyasla daha belirgin, böylece iki cinsiyet arasındaki evlilik yaşı farkı 3,3 yıldan 2,5 yıla gerilemiş vaziyette.

Neden mi böyle oldu?

Bu durum, genelde ama özelde kadınların eğitim süresinin uzaması ve sonrasında iş gücüne katılımlarının artması, bireysel karar alma eğilimlerinin güçlenmesi gibi etkenlerle açıklanabiliyor. Yani toplumsal değişim önemli faktör; toplum, aynı toplum değil, toplumsal normlar değişmiş durumda.

İşin ekonomik nedenleri de var. Ekonomik belirsizlikler (gelecek endişesi) ve (hem ekonomiden kaynaklı hem de ailelerin “uçuk” taleplerinin etkisi ile) evlilik maliyetlerinin artması, evlenme adımı atmada zorluklara neden oluyor.

Üstüne, boşanmaların çoğalması ve sonrasındaki “süresiz nafaka” sorununun varlığı, ayrıca büyük dert. Özellikle “süresiz nafaka” sorunu, yeniden evlenme niyeti kuran erkek kadar ilk defa evlenmek isteyen........

© Haber7