İslâmî ilimlerdeki “sıdk” ve “istikamet” kavramlarını bugün Türkçede doğruluk kelimesiyle karşılıyoruz. Doğruluk kavram olarak “gerçeği konuşmak, gerçeğe uygun bilgi vermek, dürüst ve güvenilir olmak, verdiği sözde durmak” anlamlarına gelmektedir. İnsanın söz, davranış ve niyet bakımından dürüst ve iyilikten yana olması doğruluk kavramıyla ifade edilmektedir.

Doğruluk, insan olmanın gerektirdiği bir yaşantı, ahlâki bir erdemdir. Bir davranışın doğruluk niteliği taşıması için kişinin niyet ve davranışının uyum içinde olması gerekir. Türkçedeki “özü sözü bir” ifadesiyle doğru, dürüst ve güvenilir kimseler kastedilir.
Kur’ân-ı Kerim’deki pek çok ayette “doğru sözlü” olmak emredilmiş ve “doğru sözlü” anlamında, “sadık” kimseler övülmüştür. “Allah’a ve peygamberlerine iman edenler.. İşte onlar Rableri katında özü sözü bir olan, doğruluktan şaşmayan sıddıklar ve hakka şahitlik edenlerdir” (Hadid 57/19) mealindeki ayette iman ile doğruluk arasında doğrudan bir bağ kurulmaktadır. Bu bağ, her şeyden önce insanın Rabbinin varlığını ve birliğini onaylamasını, daha sonra da niyet ve eylemleriyle tutarlı olmasını ve doğru bir yol izlemesini gerektirmektedir. Kur’an-ı Kerim’de, “İman edip salih amel işleyenler” birbirinden ayrı tutulmamış, aksine kalp ve davranış tutarlılığının kurtuluşa ermenin yegâne yolu olduğu beyan edilmiştir.

Allah celle celaluhunu Rab, kendini kul bilmek, doğruluğun temelidir; iman, ibadet, ahlak ve takva bu temel üzerinde yükselecektir. İslâm inancına göre doğru sözlü olmak (sıdk), bütün peygamberlerin sahip oldukları niteliklerden biridir. Hz. Muhammed sallahu aleyhi ve sellem yaşadığı toplumda “emin” sıfatıyla bilinirdi. Allah’ın “Emrolunduğun gibi dosdoğru ol!” (Hud, 11/112) emrine uyarak dosdoğru bir hayata sahip olan Hz. Peygamber sallahu aleyhi ve sellem inananlara da “Allah’a inandım de, sonra dosdoğru ol!” tavsiyesinde bulunarak yol göstermiştir (Müslim, “İman”, 62). Doğruluk insanın ruh dünyasını aydınlatan ve geliştiren her türlü iyilik ve güzelliklerin temelidir: “Doğruluktan ayrılmayın. Çünkü doğruluk (insanı) iyiliğe, iyilik de cennete götürür. Kişi devamlı doğru söyler ve doğruluktan ayrılmazsa Allah katında “doğru/sıddîk” olarak tescillenir (Müslim, “Birr”, 105). Dolayısıyla doğruluk dünyadan........

© Haber7