Handan bozma kahvehane, sabah namazından çıkan ilk müşterilerini hürmetle bağrına basıyordu. Güneşin doğum sancılarının titrettiği Asar Dağı, ovaya doğru nazar ederken, sanki hasmını gözleyen bir efe misali gözlerini kısıyordu. Geçmiş zaman kervanlarının develeri rahat geçsin diye yüksek yapılmış kapı, konuşmak ister gibi kanatlarını açsa da sanki surat asıyordu.

Kahvehanenin ocağının yanında bir eski radyo... Türküleri içeriye buyur etmenin ehemmiyetini bildiren bir vakarla çalıyordu. Kahveci, bu vakara hakkını vermek istemiş olacak ki sesini biraz daha açtı.

"Daha senden gayrı aşık mı yoktur?

Nedir bu telaşın vay deli gönül?

Hele düşün devri Adem'den beri,

Neler geldi geçti say deli gönül!"

Çayımın şekeri erirken, eriyen benmişim gibi geldi. Zaten bir çay içimi kadar değil miydi dünya macerası? Dil böyle söylese de... Akıl ikrar etse de... Gönül çok başka yerden bakıyor meseleye... Öyle başka ki! Vay deli gönül dedirtiyor işte... Laf aramızda........

© Haber Vakti