Kimi yaklaşımlara göre medeniyetin yazıyla başladığı iddia edilir. Tabletler, çivi yazısı, hiyeroglif, parşömen, kâğıdın imali derken günümüze kadar gelen bir hikaye... Günümüze kadar dedik amma bu noktada kaygılı olduğumu ifade etmeden geçemeyeceğim. Zira son on belki yirmi yıldır yazıyla aramıza sıra dağlar girer oldu. Kalemsiz kağıtsız bir devrin içine hızla yuvarlanıyoruz. Ellerimiz hâlâ varsa da el yazımız var mı diye sormadan edemiyorum!

Eğitim öğretim metodolojisi üzerine ahkâm kesecek noktada olmasam da müşahede ettiğim manzarayı dillendirme selahiyetim olsa gerek... Akıllı nitelemesinin aklı çukura attığını yaşayarak tecrübe ediyoruz. Bu manada akıllı tahta olgusunun öğrenme süreçlerini beş duyuda tenzilata uğrattığını söylemek çok da yersiz olmaz kanaatindeyim. Temassız bir öğrenmenin sanal kalabalıklar üretmekten başka bir işe yaramadığı açık! Kalemsiz, deftersiz, kitapsız(!) bir belleticilikten mürekkep bir iklimde, irfan çıkmıyor maalesef... Son devir insanlarının el........

© Haber Vakti