İstanbul'a kar geldi. Gezdim de iki yakayı yine dar geldi! Lapa lapa yalnızlık tuttu sokakları... Kar da beyaz etti, erimez karlar yağmış şakakları!

İstanbul'a kar geldi. Üşüdüm, titremek ar geldi! Kaldırımlar, aheste düşen her taneyi kucakladı. Gönlümün en ücra köşesini belli belirsiz bir hüzün yokladı. Efkâr taburunun içtimasına yetişti Üsküdar... Hüdai sofrasında bir tas sıcak çorbayla avundum. Kar hücum ettikçe semadan... Teslim oldum rahmete, sanmayın ki savundum!

İstanbul'a kar geldi. Karın zapt ettiği bu şehr-i kadim daha bir yâr geldi. Martıların kanadıyla geçtim Sarayburnu'na... Karla birlikte yağdım Ayasofya'nın eteklerine... Ermedim amma eridim vuslat neşesiyle... Kardan dinledim sükûtun destanını... Beyazıt'a kadar yürüdüm elimde zemzem şişesiyle...

İstanbul'a kar geldi. Belki ilk defa muhabbet........

© Haber Vakti