Bir ailesi var ise kişinin, annesi sevgi ile açıyorsa kapıyı, ara sıra kardeşleri ile didişip duruyorsa ve akşam olduğunda işten eve gelen bir babası var ise ne mutlu ona. Baba karakterinin bu hayattaki en önemli figürlerden biri olduğunu düşünüyorum insan hayatında. Babaların duruşları soğuk olabilir ama varlıklarının verdiği kuvvet yetiyor insana çoğu zaman. Baba çıkmaz sokakların çıkışıdır, karanlık gecelerin sabahadır, düştüğünde kaldıranındır düştüğün yerden.

Her baba aynı mıdır? Her baba farkında mıdır? Çocuklarının gözünde nerelerde olduğunun. Babalık yapabilmek sabır ve mücadele ile vicdani, insani ve kudretli bir erdem galiba. Tüm gün rızkın için çalışıp akşam yorgun bir şekilde evine gelen, ailesinin başında adam gibi durup ele güne muhtaç etmeyen, neler çektiğini hissettirmeyen tüm babalara saygı ve selam olsun.

Her yıl bir günlüğüne babalar gününü geride bırakıyoruz. Bu dünyadan göçüp giden babaları ise hiçbir yere bırakamıyoruz. Bazen uykusuz gecelerde zihnimizde, gönlümüzde canlanırlar bazen boğazımızda düğümlenmiş bir hıçkırık olurlar. Hiç gitmediler, zaten hiç gitmez ki........

© Günışığı Gazetesi