Sevgi…
Vedud isminin bir tecellisi…

İnsanda, ruhta kalpte bedende; hayvanda, bitkide bile en nihayetinde görmeyi bilen için tüm evrende tecellisini gösteren çok yüce bir değer.

Küçük bir bebek bile gözlerinin içine içine samimiyetle sevgi dolu bakanı hisseder; bunun yanında yapmacık yapmacık envaiçeşit şaklabanlık yapsa da sahte gülüşlü, samimiyetsiz bir sevgi gösterisini de hisseder.

Hatta o küçük kalbi kirlenmesin diye ağlamaya başlar ve sevgi gösterisi adı altındaki sahte hareketlerden o saf temiz ruhu öyle incinir ki içi bomboş, dışı şaşalı sevgi şovlarından…

Ama canını, ruhunu, içini kalbini görerek tüm kalbiyle ona bir bakış atana, karşısındaki hiçbir abartı bir hareket yapmasa bile içtenlikle sevimli sevimli, büyüte büyüte bakar gözlerini gelen sevginin karşılığını vererek, gözlerine ve kalbine doğru karşıdan gelen o kocaman sevgiyi sığdırmaya çalışırcasına büyütür hem de gözbebeklerini…

Ruhunu kalbini hissede hissede kocaman gülücükler atar, ona samimiyetle bakan o kucağa doğru eğilir, ona gitmek ister.

Aynı şekilde bir hayvan, bir kedi dışarda gezinirken yekten gelir size dokunur, sürünür hatta hiçbir sahibeliğiniz, sahipliğiniz yokken bile gelip kucağınıza oturuverir.

Güveni sevgiyi hisseder de gelir.

Yine bir çiçek bir bitki; gübresi besini vitamini suyu gölge ve güneş ışığı dengesi her ne kadar dengeli ve iyi olursa olsun onunla bir insanmış gibi konuşan, sevgisini hissettiren enerjisi güzel birinin yetiştiriciliğinde, çok çok daha verimli daha parlak çiçekler açar.

Henüz doğmamış anne karnındaki bir embriyo, anne adayının onunla ara ara yaptığı sohbeti, sevgiyi hisseder…

Annenin stresini de, mutluluğunu da hisseder…

Annenin ona gönderdiği sevgi ilgi sinyallerini de hisseder, alır.

Doğduktan sonra, taa........

© Günışığı Gazetesi