Karkas etle çalışmaktan fırın başında sipariş yetiştirmeye kadar uzanan deneyimleri, Dicle İnal'ı sadece teknik değil, karakterle pişen tabakların şefi yapmış. Sanatın sadece müzikle değil, hamurla da mümkün olduğunu keşfetmiş; sezgiyle hırsı dengede tutarak üretimin ritmini yakalamış. Bugün Saporito’nun ruhunu taşıyan tarifleriyle hem kadın şeflere ilham veriyor hem de gastronomide duygusal dayanıklılığın önemini vurguluyor. Peki, konservatuar hayali mutfağa dönüştüğünde iç dünyasında neler değişti?

Konservatuar hayalin mutfağa dönüştüğünde iç dünyanda neler değişti?

Benim için konservatuar hayali aslında ifade etme arzusuydu. Kendimi anlatmanın yolu o zaman müzikti, şimdi mutfak. Mutfağa döndüğümde hissettiğim şey; hâlâ sahnede olduğumdu. Tek fark, izleyici artık bir salon değil, sofranın etrafında toplanan insanlar. İç dünyamda büyük bir heyecan ve tatmin hissettim, çünkü anladım ki tutkular şekil değiştirse de özünde aynı kalıyor. Sadece sahne ışıkları yerini mutfağın ateşine bıraktı.

Ailenin “aşçılık da bir sanattır” sözü sende nasıl bir kapı araladı?

Bu sözü duyana kadar sanatın sadece sahne, alkış, ışıklar, bende yarattığı o sevinç, gurur ve daha fazlasından ibaret olduğunu düşünüyordum. Ama mutfağa geçtiğimde aslında aynı şeyin orada da yaşandığını gördüm duygu katmak, hayal gücüyle üretmek, insanlara hissettirmek… Fırının karşısında hamurla, sosla, ateşle uğraşırken de bir sanatçı gibi hissetmeye başladım. Yani kısacası bu söz bana mutfağın da bir tuval, pizzanın da bir tablo olabileceğini gösterdi.

Minyon yapına rağmen fiziksel sınırları zorladığın anlarda kendini nasıl motive ettin?

Fiziksel sınırlarımı zorladığım anlarda, küçük bedenimin aslında büyük bir hayali taşıdığını hatırladım. Minyon olmam kas gücümü sınırlasa da hayalim bana hep daha fazlasını yaptırdı. Odun da çektim, un çuvalları, sos kovası da taşıdım bunları hep benim hırslı kişiliğim sayesinde başardım diyebilirim.

Karkas etle çalışmak gibi güç isteyen bir alanda kadın şef olarak var olmak sana ne öğretti?

Stajımın bir veya ikinci günüydü. Banket mutfağında tek kadın bendim. Şeflerim koca karkas etleri taşımamı istediler. Zorlandım ama pes etmedim, çünkü o anda kendime şunu söyledim: Mutfakta var olacaksam, bu sınavdan kaçmayacağım. O gün........

© Gerçek Gündem