İsmiyle bile bir hikâye anlatıyor.

“Nuran” sanki geçmişten gelen bir ses, bir hatıra, belki de bir karakterin izini taşıyor.

Ve bu kez, o karakter gerçekten var: Nuran Hanım.

Mekânın adı, mutfağın da ruhunu taşıyan Nuran Hanım’dan geliyor.

Yıllar boyunca kendi mutfağında geliştirdiği tarifler, bugün bu meyhanenin kalbinde yer alıyor.

Her reçete, onun elinden çıkmış; her tabak, onun damak hafızasının bir yansıması.

Kendisi gibi şef olan oğlu Anıl’ın bu mirası yaşatma çabası ise mekânın en dokunaklı yanı.

Nuran Hanım’ın tarifleri, sadece lezzet değil; bir yaşam biçimi, bir kültür, bir kadının mutfakla kurduğu derin bağ olarak karşımıza çıkıyor.

Mekânın atmosferi, nostaljiyle güncelliği ustalıkla harmanlıyor.

Loş ışıklar, bembeyaz örtülü masalar, duvarda asılı siyah-beyaz fotoğraflar…

Her detay, geçmişe duyulan özlemi bugünün estetiğiyle buluşturuyor.

Nuran Meyhane, nostaljiyi bir dekor öğesi olarak değil, bir ruh hâli olarak yaşatıyor.

Bu yüzden burada geçirilen zaman, sadece bir akşam yemeği değil; bir hafıza yolculuğu.

Masaya oturduğumuzda gelen başlangıçlar, mutfağın karakterini hemen ortaya koyuyor.

Özellikle ouzolu cacık, ferahlatıcı yapısıyla dikkat çekiyor; anasonun ince dokunuşu yoğurdun kremamsı yapısıyla........

© Gerçek Gündem