Bir gün önce Kayserispor’un ligde kalma umutlarını oğlu benim can arkadaşım Ahmet Bağçeci ile paylaşan babası Süleyman Amca’yı uğurladık Şakirin Camii’nden Karacaahmet’e. Süleyman Amca annesinin yanına yatırıldı. Toprağı boldu, rahmet olsun.

Canım Ahmet’i bütün herkesin tanımasını isterim. Dünyanın özel insanlarından biridir Ahmet. Her konuşma yeni bir sürprize gebedir. Ben bir insanın bu kadar değişik, bu kadar renkli olacağını hayal dahi edemezdim. Onu ilk kez ağlarken gördüm. Ben de babama çok ağladım. Babaya ağlanmaz mı?

Bizim için baba kaybedilince “İşte şimdi hayat başlıyor” denirdi. Ahmet bu işleri çoktan aşmış ama onun gözyaşları içime indi. Rahmet olsun. Gani rahmet olsun. Nur içinde uyusun.

Hayat bu.

Beşiktaş.

Antep maçı.

Benden de sorumlu Yazıişleri Müdürü Nilay Can, canımız, sabahtan söyler, “Sayfada yeriniz var” der akan sular durur. Müdüre Hanımefendi kırılamaz.

Ferdi Özbeğen ile başladık. “Aşkımı bir sır gibi senelerdir sakladım” diyerek.

Gaziantep topu oyuna soktu. Svensson’un son dakika sakatlığı hesapları biraz bozdu ama tribünün umurunda değildi bu durum. İnanılmaz bir destekle başladı takım maça.

Selçuk İnan’ın hem topçuluğuna hem hocalığına saygı duyarım. Akıllı bir spor adamı. Takımını öyle organize etmiş ki adeta “Çocuklar evinizde oynuyorsunuz” demiş. Gaziantep........

© Gazete Pencere