Yavuz Oğhan yazdı. Özgür Özel’in önsözü, Ekrem İmamoğlu’nun son sözü var.

Kitabın geliri 19 Mart darbesi sürecinde Saraçhane gösterilerinde gözaltına alınmış, tutuklanmış, yurttan atılmış, bursunu kaybetmesine neden olunmuş, yani mağduriyet yaşamış gençlere aktarılacak.

Bir çırpıda okudum. Sevgili Yavuz’un güçlü kalemi ve akıcı üslubunun da yardımı oldu şüphesiz.

Diyeceğim şu ki yazılması gereken bir kitaptı kesinlikle. Ve de okunması tabii ki.

Öncelikle kitap iktidarın Ekrem İmamoğlu’na yönelik kötülüklerinin bir kataloğu. Hafızamızı tazeliyor. Bizim her gün azar azar tanık olduğumuz, bu nedenle belki de içinde yüzdükleri suyun yavaş yavaş ısıtıldığı kurbağalar gibi alıştırıldığımız, kanıksattırıldığımız, hatta belki unuttuğumuz kötülüklerin tamamını öyle topluca karşınızda bulduğunuz zaman epey sarsılıyorsunuz.

2019 Mart’ında İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanlığı seçimini Ekrem İmamoğlu’nun küçük bir oy farkıyla kazanması üzerine Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın “10 milyonu aşkın seçmenin olduğu İstanbul’da kalkıp da 13-14 bin farkla bir seçim kazandım havasına kimsenin girmeye hakkı yoktur” sözleri iktidarın seçim sonucunu kabul etmeyerek çamura yatacağının ilanıydı.

Bu süreçte söylenen bir alay zırvayı “Millete Emanet”i okudukça hatırlıyoruz. Akape’nin seçim işlerinden sorumlu Genel Başkan yardımcısının “Hiçbir şey olmadıysa bile mutlaka bir şey oldu” incisini, önceki belediye başkanı Mevlüt Uysal’ın “Soyadlarına bakıldığında Ak Partiye oy verdikleri kolayca tespit edilebilen 3092 kadar seçmenin kaydı düşürülmüş” saçmalığını, seçimin iptal edilmesini savunan iktidarın adayı Binali........

© Gazete Pencere