Viranşehir Kaymakamlığı’ndan çıkan ve hızla yayılan o tebliğ: “Taziye Evlerinde Yemek Kaldırılmıştır.” İlk bakışta rasyonel, ekonomik zorluklara parmak basan, maliyetleri düşürmeyi hedefleyen bir idari karar gibi duruyor. Ancak bu karar, coğrafyamızın en kadim, en derin insani ve sosyolojik damarlarından birine atılmış, ruhunu ıskalayan bir kalem darbesidir.

Evet, hayat pahalılığı bir gerçek. Taziye sofralarının kimi zaman ağır bir yüke dönüştüğü de yadsınamaz. Fakat devletin görevi, bir sorunu toptan yasaklamakla çözmek midir, yoksa o sorunun insani ve kültürel boyutunu koruyarak, zor durumda olanı desteklemek ve sistemi denetlemek midir?

Viranşehir’de atılan bu adım, maalesef ki bu yasak en kolay, en sığ ve en kestirme yoldur.

Taziye, sadece bir yas mekânı değildir. O, bizim için bir "bekleme salonu" hiç........

© Gazete İpekyol