Geçen hafta Tarih Vakfı’nda, Kocaeli Dayanışma Akademisi, Tarih Vakfı ve Heinrich Böll Stiftung iş birliğinde hazırladığımız “İzmit SEKA’nın dönüşümü” isimli projemizi paylaştık. Bir Web sayfası, çalıştay ve kitap çıktısı olan bu projenin açık kaynaklarına İzmit Seka isimli internet sitesinden erişmek mümkün.

Çalışmamız, endüstriyel alanların yeniden kullanımını; mekânsal, ekolojik, toplumsal dönüşümler ve miras üretimi açısından ele alarak Kocaeli-SEKA Fabrikası örneğine odaklanıyor.

Çalışmayı kısaca endüstriyel alanların “miraslaştırılması” sürecine, bu sürecin öngördüğü bellek, kimlik, mekân tasarımlarına ilişkin eleştirel bir inceleme olarak özetleyebiliriz.

Kent hakkı bağlamında transdisipliner bir yaklaşım modelini arzu eden çalışma, SEKA’lılar, kent halkı, kentsel-toplumsal hareketler, STK’ler gibi paydaşlar ile karşılıklı fikir alışverişini de içererek kamusal alanın güçlendirilmesi ve demokratik örgütlenmeyi hedefledi.

Ancak bu hedef çeşitli nedenle istediğimiz biçimde yerine ulaşamadığı gibi, alandaki dönüşüm de halen devam ediyor.

Bu yazıda, İzmit SEKA’nın süregiden dönüşümünün politik bağlamına değinmek istiyorum.

Görselde yer alan ekran görüntüsü SEKA Kağıt Müzesi’nin Web sayfasında, “SEKA tarihi kronolojisi” sekmesinde yer alan kronolojik akışın son kısmı.

1998’den 2016’ya dek, SEKA’nın özelleştirme kapsamına alınması, faaliyetlerinin durdurulması, Kocaeli Büyükşehir Belediyesi’ne devredilmesi, sonra da ilgili müzenin açılması olarak anlatılan akış, müzede de çelişkisiz, çatışmasız, steril… bir şekilde “tertemiz”........

© Evrensel