Yeniden nöbet, yeniden uykusuzluk, direksiyon başında uyuyakalma... Bundan dört yıl önce “Kaza Değil Cinayet” diye yazmıştım, Rümeysa Berin Şen’in nöbet çıkışı kamyonun altında kalıp ölmesinin ardından. O kamyonun altında kalan sağlık sistemimizi, sağlık emekçilerinin ağır çalışma koşullarını, sistemsizliğin içinde bu ağır yükü taşımak zorunda bırakılan genç meslektaşlarımızı. “Açlıkla yorgunluk arasında seçime zorladığımız meslektaşlarımız, asgari ücretin azıcık üzerinde maaşları ile ödemekte zorlandıkları kiralarını ödeyebilmek, en az bir maaşları tutarında bir kitabı satın alabilmek için nöbet ücretlerinden medet ummaya çalışıyor. Nöbet ücreti deyince büyük meblağlar anlaşılmasın, aldıkları maaşın ancak üçte birini ekleyebilirlerse ay sonunda, bir açığı kapatıp kitap taksitini zar zor ödüyorlar. Durmadan çalıştıkları nöbetin sonunda olur da eğitim aldıkları bölüm nöbet izni kullandırmaya elverse bile, ödenecek faturalar beklerken seçecekleri izin almak değil, yorgunluktan ölmek oluyor ancak.” Bu zorlukları dile getirip, Türk Tabipleri Birliği (TTB) olarak “Emek bizim, söz bizim” eylemleri ile taleplerimizi alanlarımıza taşıdıktan sonra, anımsarsanız, hem nöbet ertesi izin hakkı ile ilgili düzenlemeler yapılmış, hem de hekimler ekonomik olarak biraz nefes alabilmişti.

Geçen birkaç yıl içinde kimi yerde nöbet ertesi izin en azından bir seçenek olarak........

© Evrensel