Süper Lig’de rekorların kırıldığı tarihi transfer sezonu sona erdi. Harcamaların yüzde 90’ından fazlasının sorumlusu “Dört büyükler” sadece ödedikleri bonservislerle değil oyunculara taahhüt ettikleri maaşların seviyesiyle de fark yarattı. Bu fark, zirveyle diğerleri arasındaki uçurumu iyice büyütürken Süper Lig’in rekabetçilik seviyesini ve toplamda ligin kalitesini de o oranda düşürdü. Türk futbolunu yönetenlerin bu sorunu çözmeye dair bir planlarının olup olmadığını hatta bunu bir sorun olarak görüp görmediklerini dahi bilmiyoruz. Çünkü tüm işaretler, Galatasaray ve Fenerbahçe’yi amansız bir harcama yarışına sokan, Beşiktaş’ı da alternatif bir model üretmektense taraftar baskısını dindirmek için onlarla itişmeye teşvik eden bu düzenin Ankara tarafından da tercih edildiğini gösteriyor. Türk futbolunda özerk yönetimin hikayeden ibaret olduğunu söylemeye gerek yok sanırım.

Peki 13 Eylül itibarıyla elimizde ne var? Transfer rekorunu kıran üç transfer (Osimhen, Singo, Orkun Kökçü); 10 milyon avro yıllık ücret barajını geçmeyi sıradanlaştıran, yıllık 7-8 milyon avroları küçümseten yeni maaş düzeni… Bir oyuncu 20 milyon avro kazanırken neredeyse........

© Evrensel