Geçmiş bayramınız kutlu olsun.

Cumhuriyete ilk kompozisyon yazışımın üzerinden kaç sene geçti sayamıyorum.

Ne güzeldi okullarda güzel konuşma ve yazma dersi bir zamanlar, bazılarımızı yazar eyleyendi.

Beyaz yakalar, bir örnek siyah önlüklerle, sınıfsız görünümlü sınıflarımızda, bir yandan tarhana yapmayı bir yandan minyatür kilim dokumayı bir yandan matematik bir yandan cumhuriyeti öğrendiğimiz zamanlardı. Okul denilen şey bedavaydı.

Bazı veliler bazı dersleri beğenmezdi, bazı dersler objektif değil fazla milli gelirdi. Şimdiden bakınca yine de güzel müfredattı. Tarikat ve siyasetin okul kapısından girmesi yasaktı.

O zamanlar başka gelirdin bize cumhuriyet, yurt genelinde, çok coşkulu ve hep beraber kutlanırdın, resepsiyondun elçiliklerde, baloydun Çankaya’da ve hatta tüm valiliklerde kaymakamlıklarda.

Öğretmenevlerinde kutlamaydın, okul bahçelerinde valstin, ezberlediğimiz ilk şiirdin, ilk koro tecrübemiz, ilk kanonumuzdun sen. İlk öğretilendin.

Çocuk aklımıza, varlığı ömre bedel diye sokulan kavramdın. Çocuk işçilik bunca yokken, çocuklar iş cinayetlerinde ölmez, akranları tarafından öldürülmezken, uyuşturucu ilkokul önlerine inmemişken, çocuklar boş kaplarının utancıyla beslenme saatlerinde bahçeye çıkmazken, astronot olmak herkesin hayali olabildiği zamanlardı. Senin bizi uzaya yollayacağını düşünürdük cumhuriyet, biz memur, işçi, esnaf, çiftçi çocukları. Biz isteyince, biz çalışınca, sen de istiyordun ve oluyordu. Böyle biliyorduk, yaptıkların yapacaklarının garantisiydi o zamanlar. Böyle öğretildik. Hatta istersek ülke yönetirdik, ne kan bağı gerekirdi bu iş için ne birileri önünde ceket iliklemek. Dağdaki çobandan vekil de çıkardı balet de, yeter ki çalış ve iste.

Kimsesizlerin kimsesiydin sen cumhuriyet, kim derdi gün gelecek ve herkesin yalnızlığı ortada kol gezecek.

Yalnız değildir cümlesi ardındaki yalnızlarız artık. Ne güç yetiyor ne vakit hukuksuzluğun kırdığı baraj kapakları önünde sıralanmaya.

Azala azala koşuyoruz işte oradan oraya hak mücadelesine. Yetişemediklerimizin hepsi bizde vicdan azabı, sende haber değeri var mı?

Bir........

© Evrensel