Avukatlık, adaletin üç sacayağından biridir. Cübbe bu nedenle sıradan bir kumaş parçası değil; yüzyılların adalet arayışını simgeleyen ağırbaşlı bir semboldür. Ancak bugün, bu sembolün altından bambaşka bir anlayış çıkıyor: PR Avukatlığı.

PR Avukatlığı, mesleği savunma makamı olmaktan çıkarıp bir reklam ajansına, bir halkla ilişkiler kampanyasına dönüştüren yeni bir şarlatanlık, bir nevi “hukuk palyaçoluğu”dur. Artık davalar, adaletin kürsüsünde değil; sosyal medyanın akışında, televizyon ekranlarının spot ışıkları altında “pazarlanıyor.” Avukat, müvekkilini değil kendi markasını; müvekkilinin haklarını değil kendi cüzdanını savunuyor.

Eskiden “mafya avukatlığı” gibi ağır ithamlarla anılan temsiller bile perde arkasında, sessizlik içinde yürütülürdü. Bugün ise mafya savunusu dahi dizi kültürünün kurbanı olmuş durumda. Kameralar olmadan, sosyal medya paylaşımlarıyla gündem olmadan yapılan savunma eksik kabul edilir hale geldi.

Daha da vahimi, piyasada tanınmış ve ekranların gediklisi haline gelmiş bazı ceza avukatlarının popülizm uğruna şüphelilere yönelik işkenceyi ve kötü muameleyi meşrulaştırmaya kalkışmasıdır. Bu sirkin her gün farklı palyaçolarla yeniden sahnelenmesi, avukatlıkta hukuk bilgisinden çok rol kesme yeteneğinin önemli olduğu algısını besliyor.

Kamuoyunun hoşuna gidecek söylemlerle, popülizmin mide bulandıran sosuna batırılmış sosyal medya paylaşımlarıyla en temel insan hakları çiğnenirken bile alkış ve beğeni peşinde koşuluyor. İşkenceyi “olağanüstü koşulların gereği” diye sunmak, kötü muameleyi “delil elde etmenin kaçınılmaz aracı” olarak göstermek, yalnızca mesleğin değil insanlığın da yüz karasıdır.

Oysa devletin suçlu ilan ettiklerini –haklı ya da haksız olsun– savunma görevi, bir devletin devlet vasfını yitirmeden ebediyet kazanmasında hayati bir rol oynar. Avukatın görevi, suçlanan kişinin adil yargılanma hakkını korumak ve........

© Elips Haber