I. Barışın En Zor Biçimi

Gazze’deki ateşkes, kâğıt üzerinde “barış” ama pratikte güçlerin satranç tahtasındaki yeniden dizilişidir. Zaman kimin şah, kimin vezir ve elbette kimin piyon olduğunu gösterecektir.

Silahlar sustu, ama susan yalnız silahlar değil; vicdanlar da sessiz.

En kötü barış bile savaştan iyidir, evet; çünkü savaş insanı ve umudu öldürür.

Fakat bu ateşkesin satır aralarında, adaletle değil, hesapla yazılmış cümleler var.

Bir Filistinli çocuğun canı, hiçbir stratejik denklemde değişken olamaz.

Oysa bugün uluslararası sistem, o çocuğun ölümünü, o rehinenin teslimini istatistik olarak kaydedip geçiyor.

II. Diplomasi Masasının Görünmeyen Oyuncuları

Gazze’deki ateşkes, yalnızca Tel Aviv ile Gazze arasında değil; dünya başkentleri arasında yazıldı. Masada Washington’un kalemi, Londra’nın mürekkebi, Kahire’nin temkinli suskunluğu, Ankara’nın ara bulucu dili vardı. Ama satır aralarına dikkatle bakıldığında, hepsinin ardında aynı eski düzenin mimarları yeniden beliriyor.

Tony Blair… Bir zamanlar “Irak’ta kitle imha silahları var” yalanıyla on binlerce masumun kanına girmiş, şimdi “barış elçisi” sıfatıyla dönen bir siyaset gölgesi. Üstelik Pandora Papers’a göre, ahlak dersi verirken vergi cennetlerinde saklanan bir servetin sahibi.
Birleşmiş Milletler koordinatörü Sigrid Kaag… Batı’nın “tarafsız” maskesiyle, İsrail söylemini yumuşatıp Filistin direnişini diplomasi jargonuna sıkıştıran bir teknokrat. İkinci Filistin Mandası’nın yönetimini şimdiden planlayan bir düzen temsilcisi.

Ve bu yokluk, barışın kim adına yapıldığını acı biçimde fısıldıyor.
Bir halkın kaderi, yine kendi dili dışında yazılıyor. Diplomasi masası, bazen insan eliyle değil, çıkarın soğuk eliyle kurulur. İşte o yüzden bu barış, bir halkın umudundan çok, düzenin istikrarına hizmet ediyor. Gerçek barışın eli, toprağa dokunur; diplomasi masasının soğuk mermerine değil.

III. Uluslararası Hukuk: Kuralın Üstünde Güç mü, Yoksa Gücün Altında Hukuk mu?

Uluslararası hukuk, Gazze’de yalnızca seyirci kaldı. Cenevre........

© Elips Haber