Sempati, yani bir şey hakkında olumlu düşünme kelimesini sıkça kullanırız. Antipati, bunun tersi. Bu düşman ikizlerin bir kardeşleri daha var: Apati, yani kayıtsızlık. Şirketleri, kurumları, toplulukları sessizce ama derinden çürüten bir illet!

İş hayatımda apatinin üç türünü de yakından gördüm: başarıya kayıtsızlık, başarısızlığa kayıtsızlık ve risklere kayıtsızlık. Birbirinden farklı görünen bu üç yola ilerleyen ekipler ve organizasyonlar aynı menzilde buluştu: sessiz bir yıkım.

Başarıya kayıtsızlık ile başlayalım. Birçok kurumda başarı kutlanmaz. Çalışanlar gece gündüz emek verir, hedef tutturulur, yeni müşteri kazanılır ama kimsenin umurunda olmaz. Belki ‘zaten görevlerinin gereği’ diye düşünülür, belki çalışanların şımarmasından endişe edilir, belki de başarıyı getiren kişilerin ileride üst yöneticilere rakip olacağından korkulur. Ancak takdir edilmeyen başarı, zamanla hevesi törpüler. “Ne yaparsan yap fark edilmiyor” duygusu yayılır. “Bana ne” demeler başlar. Neticede vasatlık girdabına tutulur. Halbuki dünyanın en önde gelen şirkleleri başarıya sahip çıkarak performanslarını artırıyor. Mesela, dünyaca ünlü yazılım şirketi Salesforce, çalışanlarının küçük zaferlerini bile görünür kılmak için........

© Ekonomim