Τα σχολεία, όπως και τα Πανεπιστήμια, είναι οργανισμοί οι οποίοι λειτουργούν με ορισμένους κανόνες. Η θέσπιση των κανόνων αυτών σπανίως είναι αποτέλεσμα δημοκρατικής διαβούλευσης με την εκπαιδευτική κοινότητα. Σχεδόν πάντα αποφασίζονται από την εκάστοτε εξουσία και ανάλογα με τις ιδεολογικές της καταβολές διαμορφώνεται και το επίπεδο αυστηρότητας ή επιείκειάς τους.

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι κάποιες φορές (λιγότερο συχνά απ’ ό,τι εμφανίζεται στα ΜΜΕ) στους εκπαιδευτικούς οργανισμούς παρατηρούνται έκνομες πράξεις οι οποίες χρήζουν αντιμετώπισης από τις διοικήσεις τους. Η αντιμετώπιση αυτή οφείλει να είναι παιδαγωγικά συμμορφωτική και όχι τιμωρητική. Υπό την έννοια αυτή το μέτρο της αποβολής ανήκει σε μια άλλη εποχή, όταν η απομάκρυνση από την τάξη ήταν ένα κοινωνικό στίγμα, ενώ ταυτόχρονα τις περισσότερες φορές υπήρχε και η συναίνεση της οικογένειας στην τιμωρία του μαθητή, συναίνεση καθόλου αυτονόητη σήμερα. Σε κάθε περίπτωση, η απομάκρυνση του μαθητή από το σχολικό περιβάλλον δεν μπορεί να........

© EFSYN