Çoğumuz “kaslarımız ile ağladığımızı” biliyor olabilir ama pek azımız “kederin zalim bir eğitim” olduğunu fark eder. Ya bir ölüm ânından sonra ya da kıyameti yaşadıktan sonraki o derin boşlukta…

Nijeryalı feminist, aktivist ve çok okunan yazarlarından biri olan Chimamanda Ngozi Adichie’nın Doğan Kitap etiketiyle kitapçılarda yerini alan ‘Keder Üzerine’ adlı anısal anlatısı, ölümün o onulmaz boşluğunu babasının ölümü üzerinden betimliyor. Anlatım, salt bir ölüm sürecini anlatmaktan öte, geride kalanlara –özellikle yazarın kendi üzerinde- yarattığı düşünce ve duyguları sarsıcı ifade edişlerle anlatıyor.

Babasının covid sürecinde yaşadığı ve sadece üç gün süren ölüm süreci yazarın gerçekte de var olan sert yönünü daha da sivrilterek onu dışa karşı daha geçimsiz hale getirmiş. Buna neden olansa Nijerya’daki bir üniversitede rektör yardımcısı olan babasına duyduğu sevgiden, değerden ve özlemden kaynaklanıyor. Öncesinde de yerleşik toplumsal değer yargılarına karşı olan karşı duruşu babasının cenaze sürecinde ve cenaze ritüellerinde de karşı olmasıyla sonuçlanıyor. Ama yine babası için bunları da sineye çekmesi konusunda sık sık........

© Edebiyat Burada