Dijital çağın en sarsıcı kırılma anlarından biri sessiz sedasız yaşandı. İnternetteki makalelerin niteliği ve üretim biçimi değişti; otomatik sistemler insan yazısını nicelik ola­rak geçti! Bu dönüşüm yalnızca yayıncılık mo­dellerini bozmakla kalmıyor, bilgiye ulaşım, eği­tim, araştırma ve kamusal iletişim alanlarında da köklü sonuçlar doğuruyor. Artık içerik üretimin­de makinelerin üstünlüğü tartışılmaz hale geldi. Bu değişimin arkasında üç temel dinamik bu­lunuyor: maliyet, hız ve ölçek.

Yapay zekâ modelleri kısa süre içinde büyük hacimli metinler üretebiliyor; işletmeler ve plat­formlar için ekonomik kazanç sağlıyor. İçerik üretiminin otomatikleşmesi, küçük editoryal ekiplerin bile dakikalar içinde geniş içerik en­vanteri oluşturmasına olanak veriyor. Ancak bu verimlilik avantajı beraberinde ciddi riskler getiriyor:

1- Medyada otomatik içerik akışı, haberci­lik etiğini zorlayacak çünkü okurun bir haberi kimin yazdığını anlaması güçleşiyor; kaynakların güvenilirliğini değerlendirmek karmaşıklaşıyor. Yanlış, yanıltıcı veya kasıtlı manipüle edilmiş metinlerin hızla yayılarak kamu algısını biçimlendirme potansiyeli artıyor. Bu durum, demokratik kamusal alanın temelini sarsabilecek bir tehdide dönüşebilme riski taşıyor.

2- Akademide ve bilimsel üretimde de ben­zer bir ikilem var. Araştırma süreçlerinin hız­lanması olumlu olsa da orijinallik ve fikri........

© Dünya