Kâinata dikkatle bakan bir insan, her şeyin sürekli bir hareket içinde olduğunu görür. Güneş döner, atom döner, kalp atar, nefes alıp verilir. Hiçbir varlık durgun değildir. Çünkü Cenâb-ı Hak bu âlemi tekvinî emirlerle idare eder. Yani yaratılış kanunları, ilahî bir nizamın sessiz ayetleri gibidir. Gecenin gündüze, tohumun ağaca, damlanın denize dönüşmesi hep bu emrin sonucudur.

Bediüzzaman Said Nursî’nin 17. Lem’a’sında ifade ettiği gibi, “Kâinatın zerratından yıldızlarına kadar her şeyde bir hareket, bir cevelan vardır. Bu hareket, varlığın ruhudur.” Bu bakış açısı, bize insanın da bu hareket yasasının bir parçası olduğunu hatırlatır. İnsan, çalışmak, üretmek, gayret etmek için yaratılmıştır. Çünkü çalışmak, sadece geçim derdi değil; kudret-i İlâhiyenin kanununa iştirak demektir.

Kur’an-ı Kerim’de, “İnsan için ancak çalıştığının karşılığı vardır.” (Necm, 53/39) buyrularak sa’y (çaba) kavramı merkezî bir yere oturtulur. Nursî, bu ayeti “Sa’y, rahmet-i İlâhiyeye bir davettir.” şeklinde yorumlar. Yani insanın çalışması, Allah’ın rahmet kapısına bir müracaattır. İnsan, emeğiyle hem dünyasını imar........

© Doğruhaber