Sonbaharda düşen yapraklar misali düşüyor insan hayattan; tek tek, sessiz sedasız.

Zaman karşısında eriyor, tükeniyoruz yavaş yavaş.

Ölüm hak, doğan her canlı ölümü tadacaktır, bundan kaçış yok.

Bu mutlak gerçeğin karşısında durmaya gücümüz de ihtimalimiz de yok.

Ölüm ve ötesi ile uyumlu bir hayatı yaşamak ise akıllı insanların kârıdır.

Çünkü akıl, bizi bu soruları düşünmeye götürür, götürmelidir:

Nereden geldim, ne yapıyorum ve nereye gidiyorum?

Bu derin sorgulamalar, aslında insana varoluşsal bir bilinç kazandırır ve hayatın sadece nefes almaktan ibaret olmadığını idrak etmemizi sağlar.

Çoğu defa unutsak da, bu sorular varlığımızı, yaşamımızı ve hayatın anlamını sorgulamamızı........

© Diriliş Postası