MUSTAFA ALP DAĞISTANLI

mustdagistanli@gmail.com

Yazar deyince ille de edebiyatçıları anlamayın, gazetecileri de getirin aklınıza. Zaten, biliyorsunuz, televizyona çıkan gazetecilerin altında ‘gazeteci-yazar‘ yazar hep.

Memet Fuat (1926-2002) bu gazeteci-yazar’lar için değil, doğrudan edebiyatçılığa sıvananlar için böyle diyor: “Bir anadilleri olmasını yazarlık için yeterli sayıyorlar.”

Memet Fuat, 1998’de, yazarların dile özen göstermemelerinden, ‘bilinçle çalışmamalarından’, herkesin Sait Faik gibi ‘kendiliğinden gelişmiş’ yazarlığa aday olmasından, herkesin ‘doğuştan sanatçı’ olmasından yakınıyor: “Herkes Sait Faik…” (Sait Faik’in dilinin savrukluğunu eleştirmekten de geri durmaz ya.)

Memet Fuat aynı kitaptaki (Dil Üstüne, Adam Yayınları) başka bir yazısında da 1920’lerde, ’40’larda yazarların önünde kılavuz olmadığını, karşılaştıkları dil sorunlarını kendileri çözmek zorunda kaldıklarını söyleyip “Bugün dilimiz o yıllara göre çok ileri bir düzeyde” diyor.

Yazı yazmak sadece dilbilgisi kurallarıyla bağlı değil şüphesiz, başka gerekleri, incelikleri, araçları var. Bunlar üstünde pek durulmamış. Edebiyat tarihçisi Fevziye Abdullah Tansel 1940’larda, ’50’lerde Ankara Atatürk Lisesi’nde edebiyat öğretmeniydi, bir de kitap yazmıştı, Türkçede bu alanda yazılmış belki de ilk ve tek kitap: İyi ve........

© Diken