“Madde 12- Matbuat kanun dairesinde serbesttir. Hiçbir veçhile kableltab teftiş (basımdan önce denetim) ve muayeneye tabi tutulamaz.”

8 Ağustos 1909 tarihli Kanun-ı Esasi değişikliği.

Milyonlarca yurttaşın seyrettiği iki önemli TV kanalına 10 günlük karartma cezası verildi. ‘Anayasal’ kurum RTÜK tarafından.

Matbuat serbestliği 1909’dan bugüne anayasal güvencede. O tarihten şimdiki zamana matbuat ne ölçüde serbest oldu, söz konusu serbestliğin gerçek yaşamdaki karşılığı neydi, o serbest ve müesses basın her zaman halkın serbestliğine mi hizmet etti… bunlar tartışılır. Türkiye’de tarihsel bakımdan basının ‘serbestliği’ ve ‘niteliği’ bir yana, hâlihazırdaki iktidarın hukuken iki yıl sürmesine karşın dokuz yıldır sona erdirmediği olağanüstü hal uygulamaları/siyaseti Türkiye’yi ve elbette basınını başka bir düzleme taşıdı.

Ulusal kanalların neredeyse tümü ‘aynı’ tornadan çıkma yayıncılık yaparken yalnızca birkaç kanal muhalif seçmene ulaşabiliyor. En önemlileri Halk TV ve Sözcü TV.

İnternet medyasını küçümsememek gerekiyor kuşkusuz. Fatih Altaylı’nın boş koltuğunun yandaş kanallardan çok izleniyor oluşu ülke medyası hakkında bir şeyler söylüyor. İnternet üzerinden yayın yapan gazeteciler epey seyrediliyor ve tartışma yaratıyor. Son olarak Ünsal Ünlü Özgür Özel’le söyleşi yaptı. Medyascope, çoğu ulusal TV kanalından fazla ses getiren ve zengin içerikli bir yayın organı.

Ancak internet medyası ne denli güçlü olursa olsun, sade yurttaşın TV’de haber-tartışma programı seyretme alışkanlığı ‘ekran’ın etkisinin sürmesini sağlıyor. Özellikle internet kullanımının yaygın olmadığı çevrelerde, yaş grubunda.

İnternet benim için de ana haber kaynağı. Seyretmek istediğimde açtığım tek TV haber kanalı ise Halk TV. Sözcü’nün ‘gazete’ olanına göz atardım eskiden. Ancak 2017’de KHK ile üniversiteden atılmamız sonrasında Yekta Güngör Özden’in, Cumhuriyet tarihinin -bir üniversitedeki- en büyük akademisyen tasfiyesinin sorumlusu Erkan İbiş’i öven ve ‘örnek’ rektör ifadesiyle tanımlayan acınası yazılarıyla........

© Diken