Kur’an-ı Kerîm’de birçok ayette Semûd kavminden bahsedilir. Bu kavim, Âd kavminden sonra yaşamış, teknik bilgi ve mimari beceri açısından ileri gitmiş, dağları oyarak evler yapmış güçlü bir topluluktur. Ancak, maddi gelişimlerine rağmen maneviyattan uzaklaşmış, peygamberlerini inkâr etmiş ve azgınlıkta sınır tanımamışlardır. Onların helâki, yalnızca geçmiş bir halkın sonu değil, kıyamete dek insanlık için büyük bir ibret vesilesidir.

Semûd kavmi, Hz. Nûh’tan sonra gelen ve Âd kavminin helâkinden sonra Arabistan'ın kuzeyinde, Hicr bölgesinde yaşayan bir toplumdur. Bugünkü Ürdün ile Suudi Arabistan sınırlarında kalan bu bölge, Kur’an’da “Vâdi’l-Kurâ” ve “Hicr” olarak geçer. Kaya içine oyulmuş görkemli yapılar inşa etmişlerdir (Şuarâ, 149-150).

Allah Teâlâ, bu topluma peygamber olarak Hz. Sâlih (a.s.)’ı göndermiştir. Hz. Sâlih, kavmini tevhîde, yani yalnızca Allah’a kulluğa davet etmiş; azgınlıktan, zulümden ve ahlâksızlıktan sakındırmıştır. Ancak kavmi onu yalanlamış, "Sen bizim gibi bir insansın" diyerek küçümsemişlerdir (Şuarâ, 154).

Kavmin inanmamak için mucize istemesi üzerine Allah onlara bir mucize olarak kayadan çıkan........

© Denge