İsra Suresi'nin 37. ayetinde Allah (c.c.), “Yeryüzünde böbürlenerek yürüme. Çünkü sen ne yeri yarabilirsin ne de boyca dağlara ulaşabilirsin” buyurarak insana haddini bilmesini, tevazu içinde yaşamasını emretmektedir. Bu ayet, sadece fiziksel bir yürüyüşü değil, insanın tutum ve davranışlarına yön veren bir hayat ilkesini özetlemektedir. Kibir, böbürlenme, kendini üstün görme gibi duygular insanı hem gönül dünyasında yozlaştırır hem de toplumsal dengenin bozulmasına neden olur.

İnsanın kendini olduğundan büyük görmesi, sahip olduğu bilgi, mal, mevki veya fiziksel özellikler üzerinden üstünlük taslaması bireysel yozlaşmanın en belirgin göstergesidir. Kimi insanlar, elde ettikleri başarıları yalnızca kendi çabalarına bağlayarak, Allah’ın lütfunu göz ardı ederler. Oysa Kur’an’da defalarca hatırlatıldığı gibi her nimet Allah’tandır. Birey, kibirli oldukça çevresiyle olan bağları zayıflar, tevazu ise insanı yüceltir.

Günlük hayatta bu durum, bir kişinin bilgisini başkalarını küçük görmek için kullanmasında ya da maddi imkanlarını gösteriş için sergilemesinde görülür. “Ben olmasam bu iş yürümez”, “Kimse benim gibi anlayamaz” tarzı ifadeler, insanı hem gönül yalnızlığına iter hem de ilahi rahmetten uzaklaştırır. İsra 37.ayet, insana haddini bildiren, varoluş sınırlarını hatırlatan çok güçlü bir ikâzdır.

Sosyal ilişkilerde kibir, bireyler arası güveni, empatiyi ve saygıyı ortadan kaldırır. İnsanlar arası iletişimde tevazu, anlaşmanın ve sağlıklı bir........

© Denge