Hayat; akılla kurulur ama tecrübeyle olgunlaşır. İnsan, yaşadıkça öğrenir, yanıldıkça gelişir, sabrettikçe olgunlaşır. Tecrübe; bedel ödenerek elde edilen bir bilgi kaynağıdır. Ne kitaplarla tam öğrenilir ne de bir başkasından doğrudan alınabilir. O, ancak yaşayarak kazanılır. Çünkü her tecrübe, içinde bir acı, bir sabır, bir çile barındırır. Bedel ödenmemiş hiçbir bilgi, kişide iz bırakmaz; yüzeysel kalır, uçucu olur. Tecrübenin kalıcılığı, işte bu ödenen bedellere dayanır.

Bedel, sadece maddî anlamda ödeme yapmak değildir. Bazen bir karardan dönmemek için çekilen yalnızlık, bazen haklılığını anlatamamanın verdiği kırgınlık, bazen de sustuğun halde içine birikenlerin ağırlığıdır. Tüm bunlar, insanın iç dünyasında derin izler bırakır ve onu olgunlaştırır. İşte bu izlerin toplamı, tecrübeyi oluşturur. Ve bu tecrübe; kişiye sabrı, anlayışı, hoşgörüyü, durgunluğu ve hikmeti kazandırır.

Tecrübe sahibi olmak, hayata başka bir gözle bakabilmek demektir. Zorlukları görüp kabullenmek,........

© Denge