Bir önceki yazımda "Adil Düzen"den bahsetmiştim. Adil Düzen'in zıddı Zulüm Düzeni'dir. Zulüm Düzeni sinsidir. Farkınızda olmadan malınızın bir kısmını ya da hepsini elinizden alır. Uyurken cebinizdeki para gider de haberiniz olmaz. Nasıl olur demeyin. Para aynen cepte durur. Alım gücünü düşürürler de ondan bir kısmı gider diyorum..

Bakınız yeni yaşadığım bir olayı anlatmak isterim: Gayrimenkul ile alakalı olarak Samsun'da bir belediyeye mahkeme neticesinde 2019 yılında 45 bin lira alacaklı oluyorum. Belediye bu parayı bana ve benim gibilere ödemiyor. Yasalara göre belediyenin malına haciz de yapamıyorsunuz. Yıl 2025. Şimdi ödemeye kalkıyor. Yıllık yasal faiz % 9 kabul ediliyor. Hulâsa uzatmayayım. Elime 60 bin lira geçiyor. Geçmişe dönük ekonomik şartları ve bankaların işlemsel sistemini göz önüne aldığımızda belediye bana 600 bin lira ödemesi gerekir. 540 bin liramı rızalığım olmadan elimden aldı. Aldı da ne yaptı derseniz, tefecilere verdi ya da şatafatlı hayatlarına harcadılar. Haram olsun. Rabbim hesabını zaten bunlara soracaktır.

Diğer bir ifade ile 2019 yılında belediyeye olan alacağımın altın karşılığı 177 gr altın iken bana 17 gr altın vererek borcunu şimdilik kapatmış oluyor. İşte Adil Düzen olsa, senin paranı geçiktirdik, o zaman senin paran 177 gr altın ediyordu. Geçiktirme söz konusu olduğundan bunun da bir bedeli olmalıdır. Beni ve benim gibileri karşılarına muhatap alarak 177 gr yerine belki de 277 gr altın ödenerek helâllık sağlanacaktı. Ama gel gör ki bu sistem nasıl da çalışıyor.

Zulüm dibine kadar çalışıyor. Şeytani akıl devrededir. Hak iddiasında bulunsan bin bir dereden su getirir, soruyu sorduğuna bin bir pişman olursun. Ben şahsen zulüm düzencilere kızdığımdan daha çok bu düzenin sömürü düzeni olduğunu fark etmeyip, sömürgecilerin değirmenine su taşıyanlaradır. Bu taşıyıcılar olmasaydı dünyada bu derece zalimler hayat bulamazlardı. Buradan hareketle adil düzenin ne olduğunu maalesef çok kişi bilememektedir.

Zalim düzencilerin oyunları ve fırıldaklıklarını anlatmakla bitiremeyiz.........

© Denge