Çok güzel bir söz vardır: “İnsanlar; eğlenebildikleriyle arkadaş, anlatabildikleriyle dost, ağlayabildikleriyle kardeş olurlar.” (Anton Çehov). Dostluğu çok güzel tanımlamıştır. Dostlukla ilgili söylenecek çok şey vardır elbette.

İslâmda dostluğun çok büyük önemi vardır. Dostlukla ilgili onlarca Ayet-i Kerime vardır. Ali İmran Suresi 28. Ayette Cenab-ı Hâk; Ey iman edenler! Kendi din kardeşlerinizden başkasını dost ve sırdaş edinmeyin. Çünkü onlar size ellerinden gelen kötülüğü yapmaktan geri durmaz; her zaman sıkıntıya düşmenizi isterler. Baksanıza, size olan şiddetli öfkeleri ağızlarından taşıyor. Kalplerinde gizledikleri kin ve düşmanlık ise daha korkunçtur. Eğer aklınızı kullanıp gereğince davranırsanız, size âyetlerimizi kesin bir şekilde açıklamış bulunuyoruz" buyurmaktadır. Bu ayet bize kimlerle dost olabileceğimizin haritasını çizmektedir aslında. Dinimizde yapılan her fiil ve hareketin bir ölçüsü vardır. Farz- haram-helâl gibi kavramlar bu ölçü birimlerindendir. Konuyu biraz açalım:

Olmamız ve yapmamız gerekenleri helâl dairesinde, olmamamamız ve yapmamanız gerekenleri ise haram dairesinde değerlendirilmektedir. Caiz ile farrz arasında da mübah, mendup, müstehap, sünnet, vacip gibi mertebeler konmuştur. Helâlden harama........

© Denge