8 Eylül sabahı hayatımda hiç unutamayacağım bir sınavla karşılaştım.

Evde otururken birden giren dayanılmaz bir ağrı ve ardından başıma vuran şiddetli sancı ile kalp krizi geçirdiğimden şüphelendim.

O anda nefes almanın ne demek olduğunu iliklerime kadar hissettim.

Zaman kaybetmeden dostum Naci’yi aradım. “Herhalde kalp krizi geçiriyorum, ambulans çağır, kapıyı açık bırakıyorum” dedim.

Naci’nin hızlıca yetişmesi ve beni hastaneye götürmesi, belki de hâlâ nefes alıyor olmamın en büyük sebebi oldu.

Hastaneye ulaştığımda acil müdahaleler başladı, ama ben bir yandan da durumun ciddiyetinin farkına varıyordum.

İşte o anda yıllardır gazetesinde bu köşede yazılar yazdığım, televizyon programlarında birlikte olduğum dostluğunu her daim hissettiğim Adnan Bahadır’ın haberdar edilmesini istedim.

Çünkü Adnan abiyi tanıyanlar bilir; o, dostları için dakika kaybetmeden harekete geçen bir insandır.

Ve öyle de oldu.

Haberi alır almaz,........

© Denge