Doğa ve yaşamla bütünleşen edebiyat, zamanla yarışır ve zamanı dünden yarına taşır.

Edebiyatçı, yaşam serüveninin seçilmiş, damıtılmış, estetize edilmiş biçimini, bir gerçeklikten yola çıkarak bütünsel gerçekliği göstermek yoluyla zamanı aşar.

Bu aktarmada daha güzel yaşamların arayışı yer alır.

Bir arayışla süren edebiyat, insanlığın dününün perdelerini aralamaya çalışırken yarının ışıltılarının da yolunu açar.

“Edebiyatın işinin salt estetik işlevden ibaret olmadığını, bir de toplumsal ahlak yönü olduğunu” söyleyen diyen eleştirimizin büyük ustası Fethi Naci’nin tüm yapıtlara yaklaşma yöntemi “Çağımızı doğru olarak yansıtmak kaygısı”ydı.

Yaşamın dününü, bugününü en iyi edebiyattan öğreniriz.

Edebiyatın böyle soylu bir görevi vardır.

Bu görevle yükümlü olan edebiyat, bugünün dünyasında neler görmektedir ve bugünün dünyasını gelecek zamanlara nasıl aktaracaktır?

Bugünün dünyasında gördüğümüz tablo, korkutucu, yaralayıcı bir tablodur.

20. yüzyılın ilk yarısında iki büyük dünya savaşı yaşamıştık. Bu savaşların yıkımları, yakımları, öldürümleri, ölüm kampları, atom bombaları yetmemiş olmalı ki yakın tarihte hep acılar, kırımlar yaşadık dünyada. 20. yüzyılın........

© Cumhuriyet