Cumhuriyet’in 102. Yılında Anılarımız (Haz. Gülseren Ünsün Engin, İzan Yay.) adlı kitapta yer alan “Cumhuriyet insan olmanın yolunu yordamını öğretti” başlıklı yazımdan aktarıyorum:

Cumhuriyet deyince aklıma çocukluğum; Balkanlar’dan, Kafkaslar’dan Anadolu’ya, Zile’nin köylerine göçmüş iki sülalenin çocukları olan annemle babam, çocukluğum, öğretmenlerim geliyor. Bir Kurtuluş Savaşı gazisinin kızı olan annem, ilkokulu ve biçki dikiş kursunu bitirdikten sonra evlendiği babamla Kırşehir’e Malya Devlet Üretme Çiftliği’ne, oradan da Yerköy’e göçmüşler.

Çocukluğunda Zile istasyonunda Atatürk’ü gördüğünü, ona el salladığını hep anlatan annem, altı çocuğunu genç yaşında dul kalmasına karşın, terzilik yaparak ve Cumhuriyetin değerleriyle besleyerek büyüttü.

Ninniler söyledi, masallar anlattı, kitaplarda dünyaların gizlendiğini, onları keşfetmenin güzelliğini öğretti. Masal kahramanlarının ulaşmaya çalıştığı amaçlarını çağdaşlaştırarak düş gücümün sınırlarını genişletti.

İşte bunun için, tüm insanlarını “yurttaş” kimliğinde bütünleştiren, kadınla erkeğin eşit olduğu bilincini haykıran ve aynı zamanda bir “kadın devrimi” olan Cumhuriyet, benim için........

© Cumhuriyet