Önce bir ABC ile başlayalım. Biliyoruz ki sermaye/kapitalizm sürekli genişlemek, kazancını artırmak, büyümek zorundadır. Bu olgu, bir seçim olmanın ötesinde sermaye/kapitalizm için varoluşsal bir sorundur. Doğal olarak bu zorunluluk, sermayenin kendi coğrafi merkezinin dışına doğru genişlemesini de gerektirir. Tarihte bilimsel ve coğrafi keşifler ile sermayenin, coğrafi sınırları dışına çıkarak, sömürgecilik dönemi ile insanlık tarihine büyük acılar yaşattığını biliyoruz.

Sözü bugünlere yaklaştırırsak kapitalizmin 1970-1980’lerden itibaren küreselleşme/neoliberalizm gibi süslü bir adla yalnızca ekonomik değil, kültürel, toplumsal, psikolojik yönleriyle de tüm dünyayı altüst eden bir süreç başlattığını biliyoruz. Bu dönemde (az da olsa alım gücü olan) bireyi her açıdan kuşatan kapitalizm, görünüşte kendisine muhalefet eden ancak yaşamıyla konformist bir bataklığın içinde esir insan tipini yaratmayı da başardı.

Küreselleşme ile artık büyük oranda pazar niteliği taşıyan çevre ülkelerdeki ulus devletleri zayıflatmak, uluslararası sermayenin sınırsız kullanımına açılması amaçlandı. Ulus devletlerin ekonomik yapılanmalarını, kamucu yaklaşımlarını, sosyal adaleti sağlamaya ve ulusal üretimi desteklemeye yönelik kurumlarını yok etmek, kamusal ekonomik birikimi köpürtülen özelleştirme balonuyla bu kazanımları yerel ve bağlantılı uluslararası sermayeye aktarmak ilk hedefti. Türkiye de bu sürece 24 Ocak 1980 kararları ve hemen........

© Cumhuriyet