Sevgili okurlarım bugüne kadar hiçbir kitap beni böylesine acıtmamıştı. Zaman zaman dayanamayıp kitabı kendimden uzaklaştırdım. Yeniden başlarken yüreğim ağzımdaydı. Kitaptaki acı, öfke, çaresizlik öylesine yoğun, öylesine sarsıcıydı ki, kimi yerde kitabın yazarı Aygün Kevrina gibi bağırarak ağladım, kimi yerde bir hemcinsimin yaşadığı çaresizlik nedeniyle öfkelendim ve sonunda “İyi ki bu kitap yazılmış” diye buruk bir sevinç duydum.

Kitap, Deniz Gezmiş’le Aygün Kevrina’nın 68’li yıllarda yaşadığı bir aşkı, başkaldırıyı, hepimizin üniversitelerin koridorlarında, kantinlerinde, sokaklarda “TAM BAĞIMSIZ TÜRKİYE!” diye haykırdığı zamanları anlatıyor. Ama öylesine sırlar açığa çıkıyor ki, öyle acılar çekilmiş ve yaşanmış ki derin bir iç çekiyorsunuz. Ve kahramanlardan biri gözümüz, ciğerimiz Deniz Gezmiş. Onun parkasını gördüğünde bayılan bir kadın var bu kitapta. Ve benim de aklıma çalışıp parasını biriktiren, aynı parkadan alıp sırtına geçirince sevinçten dellenmiş Karadenizli gencecik bir çocuk düşüyor. Elinde oyuncaklarla Suruç’a gitmişti. Katliamda öldü.

Şimdi derin bir soluk alıp kitaba devam edelim: Kızla oğlan tanışır. Tanışma da tuhaftır. Üniversitenin bahçesinde yaman bir kız, kendinden habersiz çekilen bir fotoğrafını fotoğrafçıdan sert bir sesle ister. Fotoğraf çeken........

© Cumhuriyet