“Çocukluğum cennetimdi.” Annemle birlikte Türk Dil Kurumu’nun merdivenlerinden tırmanır, çalışma arkadaşı Necati Cumalı’nın kız kardeşine, “Günaydın, Mübeccel Hanımefendi teyzeciğim” der, sözlük kolunu selamlardım. Kapıda Cahit Külebi’den çikolatamı kaptıktan sonra doğru Sevgi Özel’in yanına koşardım. Gülten Akın’ın odasının önünde ses çıkarmamak için fren yapar, Sevgi teyzenin kucağına koşarak atlardım. Sanki çocukluğum 12 Eylül’le bitti; Türkçenin şiirle birleşen sesinin güçlü kılındığı, Mustafa Kemal’in kararlılığıyla 1. Dil Kurultayı’nın yapıldığı ilk gün olan 26 Eylül’ler anlam değiştirdi. Çünkü annemin deyişiyle önce “Kurumu paşalar bastı”; Türk Dil Kurumu’nun yapısı baştan aşağıya değiştirildi. Bu defa Şerafettin Turan’ın başkanlığında kurulan Dil Derneği’nce düzenlenen Dil Bayramları sevincim oldu. Her biri direniş, darbe rejimine karşı çıkıştı bu bayramların. Aradan uzun yıllar geçti. Bu sene ilk defa Dil Derneği etkinliğinde Dil Bayramı’nda konuşacaktım. Yeterince büyümemişim; kırk küsur yaşımda su çiçeği oldum. Bir süredir dilbilimci-yazar Sevgi Özel önderliğinde yoluna devam eden Dil Derneği bu yılki etkinliğini Yaşar Kemal’e adadı. Eğer katılabilseydim Zeynep Oral yönderliğinde, Feyza Hepçilingirler ve Metin Turan’la birlikte “Yaşar Kemal, Dil ve........

© Cumhuriyet