Düşüncenin aynasıdır söz, yeter ki yerini bulsun. Üzerinden uzun yıllar geçmiş olmasına karşın Sait Faik’in öykülerinin günümüzde okunması, onun yerini bulan sözcükler kullanmasıyla ilgilidir. Alemdağ’da Var Bir Yılan adlı kitabındaki şu iki tümce de sözcüklerin yerini bulmasına örnek gösterilebilir:

“Sevmek, bir insanı sevmekle başlar her şey, işi bilene inanmak da sevmek kadar önemli.”

Shakespeare’in 67. Sone’sindeki şu iki dize, şiir sanatı açısından eski ile yeni arasındaki inceliklerin birbirinin içinde geliştiğinin kanıtıdır:

“Önceden ne yazmışsam yine yazarım onu:/Nasıl ki güneş her gün hem eskidir hem yeni.”

Shakespeare söz konusu olduğunda onun yaşama yönelik sözlerini de gündeme getirmek gerekir:

“Ne taş kuleler ne tunç duvarlar/ ne havasız zindanlar ne zincirler/ Bağlayabilir insan kafasındaki gücü.”

Bunlara Othello’daki erdemli insanların tanımı olabilecek şu sözü de eklemeli:

“Yaşayıp durduğun şu dünyada öyle şatafatlı elbise giyip böbürlenme, kibir ve gurur bütün saltanatları devirir, alçakgönüllü ol, köhne cüppeni üstüne çek!”

Gerçekler, doğrular, güzellikler, düşünselliğin, sanatsal........

© Cumhuriyet