Ünlü İspanyol yönetmen Luis Bunuel, yaşamını ve filmlerini anlattığı anı kitabı “Son Nefesim”de çocukluk yıllarından söz ederken, Aragon bölgesinin bazı köylerinde, özellikle de Calanda kasabasında kuşaktan kuşağa aktarılmış bir geleneğe vurgu yapar. 18. yüzyılın sonuna kadar süren, 1900’lı yıllarda tamamen kaybolan, Bunuel’in “Calanda trampetleri” diye tanımladığı bir etkinliktir bu.

Kutsal Cuma günlerinde sabahtan başlayıp ertesi gün aynı saatlere kadar devam eden, aralıksız çalınan trampetlerin ritminden kaynaklanan büyüleyici titreşimlerin herkesin benliğini ele geçirdiği, 24 saatlik benzersiz bir ayin sürecidir Bunuel’in anlattığı. “Doğa, tüm gece sürecek trampetlerin ritmine boyun eğmiş gibidir. Bu gümbürtüler arasında uyuyan bir kişi, trampetler uzaklaşıp gittiğinde hemen o an uyanıverirdi” der ve Calanda trampetleri birden sustuğunda görülen etkiyi şöyle aktarır: “Calandalılar artık çalmayan trampetlerin ritmine uyarak, kısa, kesik tümcelerle garip bir şekilde konuşurlardı.”

Beijing’de, üstelik Calanda’daki gibi 24 saat de değil, Çin Yeni Yılı öncesinde birkaç hafta boyunca gece gündüz süren havai fişekli, çatapatlı kutlamalara tanık olduğumda Bunuel’in trampetçilerini anmış, kulakları aralıksız gürültüye alışan insanların aniden gelen sessizlik karşısında nasıl uyandıklarını çok iyi anlamıştım. Günler boyunca tüm kent, Çin’in neredeyse tamamında olduğu gibi neşeli bir gürültüyle ve yapay bir sisle kaplanmış, havai fişeklerin gündüz saatlerinde de durmaksızın ciyuvlaması, seriye bağlanmış çatapatların çıtırtısı........

© CGTN Türk