Son yıllarda ülkenin çok partili siyasal yaşamı giderek ağırlaşan bir bunalıma sürükleniyor.

Bu sonu belirsiz ortamda kilidi açacak olan sandıktır. Bu durumda O’nun doğumunu ya da geçmişin o parlak sayfasını anımsatmak kaçınılmaz oluyor.

Cumhuriyet, 1945’te henüz 20’li yaşlarında çok partili siyasal yapıya geçiyor ve çok kısa sürede, üstelik tek dereceli olarak 1946 seçimlerini yapmayı başarıyor. Ancak, muhalefetteki Demokrat Parti-DP, seçimlerde hile yapıldığı gerekçesiyle ve haklı olarak iktidardaki CHP’yi çok yoğun bir biçimde eleştiriyor. Ülkenin ağır bir bunalıma sürüklenmesi karşısında Cumhurbaşkanı İsmet İnönü, tarihsel bir tutum alıyor; Başbakan Recep Peker ve DP lideri Celal Bayar ile ayrı ayrı görüştükten sonra “12 Temmuz 1947 Beyannamesini” açıklıyor.

…bir yasal partinin yöntemleri ile çalışan muhalif partinin iktidar partisi koşulları içinde çalışmasını sağlamak gerekir… bir devlet başkanı olarak kendimi her iki partiye eşit derecede görevli görürüm… varmak istediğim sonuç… iki parti arasında güvenliğin yerleşmesidir. Bu güvenlik bir bakıma ülkenin güvenliği anlamı taşıdığı için benim için çok önemlidir… muhalefet güven içinde yaşayacak ve iktidarın kendisini ezmek niyetinde olmadığından müsterih (içi rahat) olacaktır… iktidar muhalefetin kanuni haklarından başka bir şey düşünmediğinden müsterih olacaktır. Büyük vatandaş kütlesiyse iktidarın bu partinin ya da ötekinin elinde bulunması ihtimalini vicdan rahatlığı içinde düşünecektir.

Kurtuluşun İnönü Savaşlarının Başkomutanı, Lozan Kahramanı,........

© Birgün